sábado, 4 de mayo de 2013

Prometo

Prometo que algún día seré franca, con todos, dejaré que veáis todos mis lados y no sólo esas pocas aristas que vais viendo, deshilachadas, cuando finjo que os miro a los ojos. Quién sabe, igual alguien llegue a sorprenderse y piense que pensaba que me conocía. Pero sabéis que soy la primera en advertiros: no tengo secretos porque os aviso a todos de que los tengo.

No voy a declararme culpable de nada porque ya lo hice una vez y no sirvió de nada. No hay culpables, tampoco pienso buscarlos. Soy feliz con cada rato, con cada risa inesperada, que me descubrís desde un ángulo distinto.

Sí, lo que ella sabe, ni se lo imagina él. Él no sabe nada de nosotros y nosotros vamos haciendo camino al andar, sin pensar en nada más que en nuestros ratos juntos.

No espero juntaros en una misma mirada, no serviría de nada. Me conformo con veros a cada uno de frente y terminar por conocerme. Sin aristas ni ángulos muertos. Con conversaciones tontas y momentos trascendentales. Directamente a los ojos. Con ganas de repetir.

Lo prometo todo, espero cumplir.

2 comentarios:

  1. A mí, con que me prometas esperarme (aunque sea al final) me vale. Prometo (intentar) no defraudarte. Un besote, guapísima. Muuuuá!

    ResponderEliminar
  2. Té querré bastante? Espero que lo suficiente, por lo menos.

    Bes, reina.
    M.

    p.d. Feia molt que no venia per ací i no havia vist açò. Contenta de que estigues.

    ResponderEliminar