viernes, 24 de febrero de 2012

Cuando se quiere...

Se desabrocha una cremallera. Se desajusta una falda. Unos legins caen al suelo. Unas botas ruedan por una alfombra. Dos miradas se encuentran en un mismo momento. Unas manos buscan por debajo de una camisa; otras, inventan recorridos desconocidos por un sujetador. Dos pares de ojos se encuentran. Dejan de buscarse. Dos cuerpos se abren y sonríen al exterior, muchos muros se han derribado sin querer. Un dedo recorre una columna vertebral, un escalofrío responde.

Todo son ganas: de descubrir, de probar, de soñar con un futuro diferente, de intuir lo que está por venir. Todo son intentos por prolongar un momento que ha decidido no terminar.

La noche se convierte en mañana, la mañana, en tarde. La tarde en más tarde todavía. Todavía sigue existiendo. No se quiere terminar lo que ha empezado sin querer. Una ducha como excusa, un baile lento en medio del comedor, una sábana mal colocada, una canción que suena en el momento oportuno...

Cuando se quiere, todo puede ser.

3 comentarios:

  1. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  2. "Cuando se quiere, todo puede ser."
    Eso mismo me repito yo fuerte y claro. Casi neuróticamente. Pero a veces ni yo me lo creo.

    Ay, guapa. Un beso.

    ResponderEliminar
  3. Hay que convertirlo en mantra, eso está claro. Hasta que podamos llegar a creérnoslo.

    Guapa jo? Guapa tu!!! Encara que no puga trobar el teu blog... Autoritza'm o algo, va, fes-me cas.

    Bes gran, reina mora.
    M.

    p.d. Ja has triat? M. o F.? Estic en un ay! Siga el que siga, has de ser feliç i punt. Jo t'esperaré quan tornes... Com sempre.

    ResponderEliminar